Dingen die voorbijgaan

Net nu ik een beetje begin te snappen hoe prettig en rustig het is het leven te laten komen zoals het komt, géén paniek gewoon doorademen, loslaten wat je niet kunt veranderen… voel ik een pukkel op m’n wang. Zo’n exemplaar dat je eerst voelt en een dag later pas echt ziet – zonder bril.

Marieke belde. Tenminste, dat hoor ik bij het afluisteren van de voicemail. “Je bestelling ligt al een paar weekjes op je te wachten,” zegt ze en of ze het nog voor me apart zal houden. Nu gelijk terugbellen, zeg ik tegen mezelf. Want, zo zeggen alle ervaringsdeskundigen – van Miss Cut The Crap tot Mister so Chicken: gewoon dóen, ook al zie je er tegenop. Dan is het uit je hoofd.

De telefoon gaat over. En nog een keer… het is zeker druk in de winkel. In plaats van een live stemgeluid hoor ik de voicemail. Ik spreek in wat ik had willen vertellen. Net als ik de telefoon weer op tafel wil leggen wordt er gebeld. Een collega van Marieke. En ik vertel wat ik net heb ingesproken: dat het er nog niet van is gekomen mijn bestelling op te halen, of eigenlijk, het lukte me eerder niet. Waarom het niet lukte vertel ik niet.
“Het geeft niet hoor,” zegt de collega aan de andere kant van de lijn. “We zien je wel verschijnen.”

Nu hoef ik alleen nog maar daadwerkelijk naar de winkel te gaan. Te passen en te beslissen. Ik denk nog even verder na of het wel verstandig is om een bh van 90 euro te kopen nu ik krap bij kas zit. “Ondergoed moet goed zitten,” zei mijn moeder altijd. Uit de cd-speler klinkt Wende’s stem: “Wees op de vierkante meter een vorst.”

Een week later ben ik met mijn dochter N in Leeuwarden. Omdat de tentoonstelling Escher op reis is uitverkocht, gaan we kijken naar de vaste tentoonstelling Bij Escher thuis in het Keramiekmuseum Princessehof, ook het geboortehuis van Escher. We kijken naar een mooie documentaire waarin Escher aan het eind zegt het gevoel te hebben dat niemand hem begreep: “Andere kunstenaars streven in de eerste plaats schoonheid na, misschien streef ik wel uitsluitend verwondering na.”

N hoorde het ook en ze trakteert me op een ijsje.
Voor moederdag.

Luistertip: Mens durf te leven van Wende Snijders

Schrijfwerk Marleen Bos