Terwijl ik dit stukje schrijf bevind ik mij in een intercity richting Maastricht. Veel verder van Vlaardingen kun je eigenlijk niet komen. Waar de Vlaardingers in slonzige trainingspakken richting de Hoogvliet schuifelen, om daarna met hun haastig gepingde magnetronmaaltijd voor SBS “getal onder de tien” …
Ronald was nog maar net op het bankje neergestreken toen een zachte zwoele stem vanuit het niets zijn leven binnenviel: “Is deze plek nog vrij?”. Enigszins overrompeld stemde hij onmiddellijk toe in het verwelkomen van dit onverwacht gezelschap en bood haar in de verwarring gelijk …
Op de achtergrond klinkt een aantal bejaarde Cubanen, ze prevelen over de liefde en de schoonheid van de vrouw. Allen dik in de tachtig, maar het vuur brandt onverminderd. Net terug uit Zuid-Spanje ga ik zelf op zoek naar iets behoorlijks om als maaltijd te …
Toen mijn beste vriend en ik aan het einde van de jaren zestig in Cannes verbleven, had ik niet kunnen voorzien hoe zeer onze intense verbroedering destijds in de gewapende vrede van nu zou overgaan. De oorzaak was, zoals wel vaker het geval, een vrouw.
