De kloof… Ben je wel eens in een café aan de Nes te vinden? Kom je wel eens in een museum? Ga je ieder jaar trouw naar North Sea Jazz en het IFFR? Als je niet weet waar die laatste afkorting voor staat, is de kans groot dat jij niet tot de in de zin hiervoor geadresseerde demografie behoort. Als je deze laatste zin niet begrijpt, geldt min of meer hetzelfde. Niet getreurd, ik vier liever de diversiteit van mensen dan dat ik hun onderlinge verschillen benadruk.
De kloof wordt helaas dieper en dieper in Nederland, tussen VPRO kijkende Gutmenschen en FvD stemmende zwarte Pieten vereerders, terwijl ik mijzelf liefst in het gewogen gemiddelde ophoud.
We zitten weer rond de winterzonnewende en, ongeacht welke levensovertuiging je aanhangt, wil ik stellen dat dit toch eerder de tijd is van tegen elkaar aankruipen, al dan niet behaaglijk.
De tijd om kloven te dichten in plaats van ze verder te verbreden.
Het is eigenlijk heel simpel; van zowel Schultenbräu 2019 als van Domaine Romanée-Conti 1945 word je uiteindelijk dronken.
Ik snap tegelijkertijd ook wel dat juist het zo dicht tegen elkaar aangeschurkt zitten in de overvolle Rijnmond tot wrijving en agressie leidt. Je kunt even goed vaststellen dat we van dichtbij niet alleen onze verschillen beter zien, maar ook veel scherper krijgen waar we elkaar juist herkennen of mogelijk zelfs aanvullen. We hebben één planeet en ieder van ons maar één leven. Eén leven, waarin we ervoorkunnen kiezen schoonheid te scheppen, liefde te geven en te ervaren, begrip op te brengen voor anderen die net als wij zelf zo hun eigen set beperkingen hebben en leed voorkomen waar we bij machte zijn. Het alternatief lijkt mij niet te overwegen, maar desondanks wordt het door nog te veel mensen omarmt. Dat zal waarschijnlijk ook nooit echt veranderen.
Sint Nicolaas beloont, Krampus straft en ik wil hier niet met een verbale roede zwaaien. Kom dus dichter bij elkaar, verrijk elkaar met jullie verschillen en begrijp één ding: als in het licht van de eeuwigheid beschouwd niets, maar dan ook niets, er werkelijk toe doet, doet in het ‘nu’, waarin je met je denken en handelen beslist tussen een bezoekje door de Sint of door zijn kwaadaardige metgezel, alles er dus toe.
Vrolijke dagen!