Nu ik alles weer gezegd heb
en wel meer dan dat vergat
weet ik iets wezenlijks vergeten
in de bochten van het pad
Nu ik iedereen gezien heb
die ik ditmaal kennen mag
voel ik mij een lieve vreemde
met een net te rechte lach
In de pas van de bravoure
wanneer kom ik op een punt
mezelf weer eens fluitend tegen
gun ik dat hij mij dat gunt
Verwonder je je om de bermen
om en om en om wat gaf
vind een maat in je geslenter
en dwaal zo van je padje af