Mijn boiler lekte. Er moest een specialist aan te pas komen, zo werd mij geadviseerd. Maar welk installatiebedrijf moest ik bellen? Hóe vind kon ik een betrouwbare monteur vinden? Voorlopig maar een pannetje eronder. Zo gaat het vaker. Lamp kapot en geen nieuwe meer in huis? In plaats van naar de winkel te fietsen voor de juiste gloei-, led- of halogeenlamp zet ik voorlopig een extra kaars neer of pluk ergens een schemerlamp vandaan. En als de deur van mijn vriezer niet voldoende en op de juiste manier is aangeduwd, moet ik de volgende ochtend een gletsjer aan ijs wegbikken voordat ik bij m’n brood kan. Het zij zo.
Goed, die boiler is er gekomen – netjes op tijd betaald ook, al moest ik eerst zeven stapels kranten en tijdschriften, twee kasten en vier lades doorspitten voordat ik het nog niet ingevulde garantiebewijs vond om het bij de leverancier te registreren, maar wat me wél handig leek voordat ik daadwerkelijk tot betaling zou overgaan.
Ik wil maar zeggen, planmatigheid is niet mijn sterkste kant. En natuurlijk word ik er af en toe gek van. Plánnen, takenlijstjes maken en mij er ook aan houden… hoe ga ik dat ooit bereiken! Tegelijkertijd lacht het leven mij toe, ik dwaal af in zijpaden, praat langer dan strikt noodzakelijk en het liefst met één persoon tegelijk, kom op plekken die ik nog niet kende en krijg op elke hoek en bij elke ontmoeting nieuwe inzichten aangereikt.
“Ik werk zonder vooropgezet plan,” zegt de Rotterdamse kunstenaar Jan Wagner tijdens onze ontmoeting voor een serie portretten tijdens de Geuzenmaand. “Het zijn geen bewuste keuzes die ik maak. Er komen dingen op mijn pad en daar doe ik iets mee. Of niet.” Zijn woorden stralen rust uit, hij werkt op de manier die bij hem past. De volgende dag lees ik in een interview met de in Vlaardingen opgegroeide tv-presentator Kefah Allush: “Mensen zijn zo stellig tegenwoordig.” Het gaat over standpunten, meningen, over wat goed is en wat slecht.
“Ik ben juist heel dubbel,” zegt hij. “In alles.”
Terwijl ik dit stukje schrijf, moet ik denken aan de woorden van psychiater en filosoof Damiaan Denys: “Controle is totaal zinloos,” zegt hij. “Wij zijn slaaf van betekenis. Veel dingen die wij niet kennen – veranderingen, nieuwe aspecten in de wereld – geven we betekenis vanuit angst. We creëren de wereld vanuit angst, maar we zouden de wereld eigenlijk moeten benaderen vanuit verwondering, nieuwsgierigheid en openheid.” Ik ben het volledig met hem eens.
Leestip: Portretten van Tijd in het kader van de Geuzenmaand, verschijnen t/m 25 maart wekelijks in Groot Vlaardingen.
Zie ook www.geuzenmaand.nl